Όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος και η Αγία Ελένη βρήκαν τον Τίμιο Σταυρό, τον τεμάχισαν και τον έκοψαν σε μικρά κομμάτια, τα οποία μοίρασαν σε μονές και μοναστήρια. Όλα τα πριονίδια και τα ρινίσματα που έμειναν από το κόψιμο αυτό, τα συγκέντρωσαν και τα πήγαν σε έναν χρυσοχόο στην Κωνσταντινούπολη, ζητώντας του να φτιάξει ένα φυλαχτό για τα παιδιά.  Ο χρυσοχόος, λοιπόν, έφτιαξε ένα κόσμημα το οποίο είχε στρόγγυλη μορφή, ήταν σαν μικρό κουταλάκι και αναπαριστούσε από την μία πλευρά τον Κωνσταντίνο και την Ελένη και από την άλλη πλευρά είχε το Ιησούς Χριστός Νικά (ΙΧΝΚ) και ένα σταυρό στη μέση. Αυτό, λοιπόν, λειτούργησε σαν μικρό κουταλάκι, μέσα στο οποίο έβαζαν αγίασμα και έδιναν στα μικρά παιδιά τα οποία είχαν  κάποια αρρώστια ή υπέφεραν από κάτι, και μόλις τους έδιναν μ' αυτό το μικρό φυλαχτό, τα παιδιά γινόντουσαν καλά.